Viva Via Verde de la Sierra (deel 1)

Ik heb vandaag misschien wel mijn mooiste reisdag tot nu toe beleefd, vandaar de titel "Lang leve de Via Verde de la Sierra". De Via Verde is een tot onverhard fietspad omgeturnde spoorlijn tussen Puerto Serrano en Olvera, die een lengte heeft van 36 km. Naar het schijnt heeft er nooit een trein over dit spoor gereden, dus is het spoor ontmanteld en is er een schitterend (qua ligging) fietspad voor in de plaats gekomen. Gedurende de 36 km moet er heel wat geklommen worden (vooral richting Olvera) en moeten 30 tunnels doorkruist worden. Tunnels variërend van 150 meter tot ruim 900 meter, die afhankelijk van de lengte al dan niet verlicht zijn.
Niet alleen maken die tunnels de tocht zo uitzonderlijk ook de omgeving is van adembenemende schoonheid. Je rijdt door, tussen en langs bergen, waar geen gemotoriseerd verkeer te bekennen is. Ook volg je een paar kilometer een rivier, die je hoort stromen. Ook hier weer gieren gespot; er stond zelfs een man met een mega-verrekijker, zodat je de gieren hoog op de rotsen heel dichtbij kon halen. Het fietspad wordt door heel veel mensen gebruikt, maar daar merk je eigenlijk niets van. Het zijn vooral mountainbikers, die heen en terugrijden. Maar ik heb ook hele families op de fiets gezien. Het is zelfs zo goed georganiseerd, dat je bij aankomst op het pad in het Engels wordt voorgelicht door een medewerker van de Via Verde-organisatie over wat er allemaal te zien is. Mocht je in de problemen komen, dan wordt je ter plekke meteen geholpen. Ook kun je er mountainbikes huren. Ik viel dus met mijn oer-Hollandse fiets wel erg op. Ook nu weer had ik het gevoel een attractie te zijn. Over de 36 km heb ik ruim 3 uur gedaan. Alles wat ik mooi vond, heb ik op beeld vastgelegd. En dat was veel, heel veel!
Overigens had ik vanmorgen wat probleempjes met een van mijn fietstassen, waardoor ik pas om 08.45 uur vertrok. De rit van gisteren over die zeer slechte weg heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat een bevestiging was los getrild. Gelukkig zelf kunnen fixen!
Het hostel waar ik gisteren verbleef was trouwens uitstekend, met uitzondering van de wifi-verbinding; die viel telkens uit, waardoor het schrijven van een reisblog een moeilijke aangelegenheid wordt. Heerlijk geslapen en lekker gegeten, wat wil een mens nog meer.
Nadat ik de Via Verde had verlaten, ging de weg steeds meer omhoog.