Viva Via Verde de la Sierra (deel 2)

Ik heb vandaag misschien wel mijn mooiste reisdag tot nu toe beleefd, vandaar de titel "Lang leve de Via Verde de la Sierra". De Via Verde is een tot onverhard fietspad omgeturnde spoorlijn tussen Puerto Serrano en Olvera, die een lengte heeft van 36 km. Naar het schijnt heeft er nooit een trein over dit spoor gereden, dus is het spoor ontmanteld en is er een schitterend (qua ligging) fietspad voor in de plaats gekomen. Gedurende de 36 km moet er heel wat geklommen worden (vooral richting Olvera) en moeten 30 tunnels doorkruist worden. Tunnels variërend van 150 meter tot ruim 900 meter, die afhankelijk van de lengte al dan niet verlicht zijn.
Niet alleen maken die tunnels de tocht zo uitzonderlijk ook de omgeving is van adembenemende schoonheid. Je rijdt door, tussen en langs bergen, waar geen gemotoriseerd verkeer te bekennen is. Ook volg je een paar kilometer een rivier, die je hoort stromen. Ook hier weer gieren gespot; er stond zelfs een man met een mega-verrekijker, zodat je de gieren hoog op de rotsen heel dichtbij kon halen. Het fietspad wordt door heel veel mensen gebruikt, maar daar merk je eigenlijk niets van. Het zijn vooral mountainbikers, die heen en terugrijden. Maar ik heb ook hele families op de fiets gezien. Het is zelfs zo goed georganiseerd, dat je bij aankomst op het pad in het Engels wordt voorgelicht door een medewerker van de Via Verde-organisatie over wat er allemaal te zien is. Mocht je in de problemen komen, dan wordt je ter plekke meteen geholpen. Ook kun je er mountainbikes huren. Ik viel dus met mijn oer-Hollandse fiets wel erg op. Ook nu weer had ik het gevoel een attractie te zijn. Over de 36 km heb ik ruim 3 uur gedaan. Alles wat ik mooi vond, heb ik op beeld vastgelegd. En dat was veel, heel veel!
Overigens had ik vanmorgen wat probleempjes met een van mijn fietstassen, waardoor ik pas om 08.45 uur vertrok. De rit van gisteren over die zeer slechte weg heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat een bevestiging was los getrild. Gelukkig zelf kunnen fixen!
Het hostel waar ik gisteren verbleef was trouwens uitstekend, met uitzondering van de wifi-verbinding; die viel telkens uit, waardoor het schrijven van een reisblog een moeilijke aangelegenheid werd. Heerlijk geslapen en lekker gegeten, wat wil een mens nog meer.
Nadat ik de Via Verde had verlaten, ging de weg steeds meer omhoog. Overigens had ik grote moeite om vanaf de Via Verde Olvera te bereiken. Het ging behoorlijk steil omhoog. Zelfs zo steil dat ik uit balans geraakte en moest afstappen. Ik moest daarna drie keer aanzetten om weer aan het fietsen te geraken, zo steil ging de weg omhoog! Dat de weg na Olvera omhoog ging is geen wonder omdat Ronda immers op 750 meter hoog ligt. Maar eerst werd er nog gedaald naar Torre-Alháquime, alvorens een venijnige klim naar Setenil de las Bodegas volgde. In dit dorpje woont een deel van de inwoners in grotwoningen; heel apart om te zien! Nadat na Setenil nog een klim van 4 km volgde, bereikte ik om 16.15 uur na 93 km Ronda. Snel gedoucht omdat ik graag de beroemde kloof van Ronda wilde bekijken. Het weer sloeg echter om, waardoor mijn foto's er anders kwamen uit te zien dan verwacht. Het begon te rommelen, werd heel donker en er vielen enkele druppels. Daar bleef het gelukkig bij. Morgenvroeg om 08.00 uur ga ik nogmaals naar de kloof om nieuwe foto's te maken. Ik vertrek dan pas om 09.30 uur, maar dat is niet zo erg want laat aankomen in Malaga is geen ramp; ik heb daar toch nog 2 dagen om dingen te doen.
Dus morgen naar mijn eindbestemming Malaga. Eerst moet er nog geklommen worden naar Puerto del Viento (1.190 meter), maar daarna gaat het redelijk snel naar beneden. Overigens volgen er onderweg toch nog twee klimmetjes, maar afdalen vormt toch de hoofdmoot van morgen van een rit van ongeveer 105 km.
Morgenavond zal ik jullie weer op de hoogte brengen van mijn belevenissen. Dus tot morgen!