Als een blije gup op de fiets!
Door: Geert
Blijf op de hoogte en volg Geert
25 September 2015 | Spanje, El Coronil
Vandaag heb ik het meest ontspannen gefietst van mijn hele reis tot nu toe. Ik weet niet hoe het komt, maar vandaag was ik meer dan 100% relaxed. Ik zat gisterenavond dan nog wel even in de stress omdat niemand van de VVV mij kon aangeven hoe ik de stad moest verlaten richting mijn eerste bestemming. Uiteindelijk heb ik het via google maps maar zelf uitgevogeld en weg was de stress.
Vanochtend uitgebreid ontbeten en om 08.30 uur aangereden. De weg naar buiten de stad liep via een statige avenida met allemaal prachtige gebouwen. Wat heb ik me op de fiets zitten vergapen aan al die pracht en praal! Uiteindelijk bereikte ik het kanaal dat ik via een fietspad een aantal kilometers moest volgen. In mijn ogen was er van een fietspad totaal geen sprake. Overal kuilen en slechte stukken, het was dus goed oppassen geblazen. Maar langs het kanaal was van alles te zien. Zoals ik al eerder heb gemeld wordt rondom Sevilla katoen geoogst. Vandaag heb ik de eerste 50 km alleen maar katoenvelden gezien, waar met een soort combines de katoenbolletjes van het veld werden gehaald. Regelmatig op m'n dooie gemak staan kijken hoe dit in zijn werk ging. Ook trof ik in het kanaal ooievaars en flamingo's aan. Met hun 'stelten' waren ze in het ondiepe water op zoek naar eten. Ook trof ik langs het kanaal paarden aan met witte vogels op hun rug; de paarden graasden rustig door terwijl de vogels zaten uit te rusten en hun veren op orde aan het brengen waren. Nadat ik de omgeving van het kanaal had verlaten voerde de route over een onverhard (keien) pad door een natuurgebied. Veel mountainbikers op deze route, die mij soms merkwaardig aankeken alsof ze wilden zeggen: Wat doet die snoeshaan hier! Maar ik wist me met kunst en vliegwerk 'staande' te houden. De route ging verder langs de katoenvelden waar een vernuftig irrigatiesysteem was aangelegd. Maar ook hier lag er een fietspad, dat eigenlijk die naam niet mocht hebben; het pad had een soort harde leemlaag, maar overal zaten scheuren en gaten. Nadat ik in Los Palacios y Villafranca boodschappen had gedaan (natuurlijk een puddinkje), ging de route verder over een zeer gevaarlijke autoweg. Legio vrachtwagens die met 100 km per uur langs je heen scheuren. Na 3 km heb ik de ventweg genomen, alleen deze was geheel onverhard. Wederom was het oppassen geblazen dat ik in het losse grind niet onderuit ging. Na een kilometer of 10 ging ik van de autoweg af en kwam ik in een rustigere omgeving terecht. In de buurt van El Palmar de Troya viel ineens een heel groot bouwwerk op, dat vanuit grote verte al zichtbaar was. Het leek wel een megakathedraal in de middle of nowhere. Mijn routeboekje gaf uitkomst: het is de kerk van een sekte. Men is niet gesteld op kijkers want er staat een 3 meter hoge muur om het terrein heen.
Daarna de weg genomen die mij richting het stuwmeer Embalse de Torre del Aguilla en Montellano moest leiden. Een werkelijk prachtige route langs katoenvelden, olijfgaarden en omgeploegde velden en dat in een heuvelachtige 'atmosfeer'. Het stuwmeer stond redelijk droog; maar op een aantal plaatsen was water. De weg was verschrikkelijk; aanvankelijk verhard was er op den duur alleen nog maar sprake van zeer grote gaten en scheuren, die bijna onmogelijk te ontwijken waren. De slechtste weg qua wegdek tot nu toe. Maar als je in zo'n mooie en idyllische omgeving rijdt, neem je het gevaar van onderuit gaan maar voor lief! Niet dat ik niet heb opgepast, maar mijn tempo was zo laag dat ik soms bijna stilstond. Kon ik ondertussen genieten van de omgeving. Nadat ik de slechte weg achter me had gelaten ging de route verder over nieuw asfalt. Aan het geaccidenteerde terrein te merken reed ik richting de bergen. Het ging op en neer, maar het verveelde niet. Ik merkte ook, dat de rustdagen mij enigszins goed hadden gedaan; weinig last van mijn hamstring. Nadat ik Montellano had bereikt, ben ik (10 km) van de route afgegaan om naar mijn hostal in El Coronil te gaan. Onderweg nog een fraaie bouwval van een kasteel bezocht en rond 17.00 uur in mijn hostal aangekomen. Het ziet er piekfijn uit.
Morgen weet ik al dat ik 3 kilometer moet klimmen (7%) om weer terug op de route te komen. Maar daar lig ik niet wakker van! Ik laat het gewoon op me af komen.
Dat ik vandaag als een blije gup op de fiets heb gezeten, heeft denk ik te maken met het feit, dat ik blij ben omdat ik super relaxed ben (niets moet, alles mag), omdat de dag steeds dichterbij komt dat ik naar huis ga, omdat mijn verrassing voor Maud in goede aarde is gevallen, omdat ik geen last van mijn hamstring ondervond en omdat het mooi fietsweer was. Als de zon schijnt, word ik blij en vrolijk en krijg ik extra energie.
Morgen op naar Ronda. Hoewel ik vandaag toch weer 100 km heb gefietst, had ik zelf niet het gevoel dat het ook daadwerkelijk zoveel kilometers waren. Ook dat zegt genoeg. Ik merk, dat de rustdagen in Sevilla mij en mijn lichaam (kontje en spieren) goed hebben gedaan. Het was dus een wijs besluit om langer in Sevilla te blijven!
Morgen ga ik er weer met frisse moed als een blije gup tegen aan. En dan zie ik wel wat de dag me brengt. En jullie lezen het dan morgenavond weer! Dus tot morgen!
Vanochtend uitgebreid ontbeten en om 08.30 uur aangereden. De weg naar buiten de stad liep via een statige avenida met allemaal prachtige gebouwen. Wat heb ik me op de fiets zitten vergapen aan al die pracht en praal! Uiteindelijk bereikte ik het kanaal dat ik via een fietspad een aantal kilometers moest volgen. In mijn ogen was er van een fietspad totaal geen sprake. Overal kuilen en slechte stukken, het was dus goed oppassen geblazen. Maar langs het kanaal was van alles te zien. Zoals ik al eerder heb gemeld wordt rondom Sevilla katoen geoogst. Vandaag heb ik de eerste 50 km alleen maar katoenvelden gezien, waar met een soort combines de katoenbolletjes van het veld werden gehaald. Regelmatig op m'n dooie gemak staan kijken hoe dit in zijn werk ging. Ook trof ik in het kanaal ooievaars en flamingo's aan. Met hun 'stelten' waren ze in het ondiepe water op zoek naar eten. Ook trof ik langs het kanaal paarden aan met witte vogels op hun rug; de paarden graasden rustig door terwijl de vogels zaten uit te rusten en hun veren op orde aan het brengen waren. Nadat ik de omgeving van het kanaal had verlaten voerde de route over een onverhard (keien) pad door een natuurgebied. Veel mountainbikers op deze route, die mij soms merkwaardig aankeken alsof ze wilden zeggen: Wat doet die snoeshaan hier! Maar ik wist me met kunst en vliegwerk 'staande' te houden. De route ging verder langs de katoenvelden waar een vernuftig irrigatiesysteem was aangelegd. Maar ook hier lag er een fietspad, dat eigenlijk die naam niet mocht hebben; het pad had een soort harde leemlaag, maar overal zaten scheuren en gaten. Nadat ik in Los Palacios y Villafranca boodschappen had gedaan (natuurlijk een puddinkje), ging de route verder over een zeer gevaarlijke autoweg. Legio vrachtwagens die met 100 km per uur langs je heen scheuren. Na 3 km heb ik de ventweg genomen, alleen deze was geheel onverhard. Wederom was het oppassen geblazen dat ik in het losse grind niet onderuit ging. Na een kilometer of 10 ging ik van de autoweg af en kwam ik in een rustigere omgeving terecht. In de buurt van El Palmar de Troya viel ineens een heel groot bouwwerk op, dat vanuit grote verte al zichtbaar was. Het leek wel een megakathedraal in de middle of nowhere. Mijn routeboekje gaf uitkomst: het is de kerk van een sekte. Men is niet gesteld op kijkers want er staat een 3 meter hoge muur om het terrein heen.
Daarna de weg genomen die mij richting het stuwmeer Embalse de Torre del Aguilla en Montellano moest leiden. Een werkelijk prachtige route langs katoenvelden, olijfgaarden en omgeploegde velden en dat in een heuvelachtige 'atmosfeer'. Het stuwmeer stond redelijk droog; maar op een aantal plaatsen was water. De weg was verschrikkelijk; aanvankelijk verhard was er op den duur alleen nog maar sprake van zeer grote gaten en scheuren, die bijna onmogelijk te ontwijken waren. De slechtste weg qua wegdek tot nu toe. Maar als je in zo'n mooie en idyllische omgeving rijdt, neem je het gevaar van onderuit gaan maar voor lief! Niet dat ik niet heb opgepast, maar mijn tempo was zo laag dat ik soms bijna stilstond. Kon ik ondertussen genieten van de omgeving. Nadat ik de slechte weg achter me had gelaten ging de route verder over nieuw asfalt. Aan het geaccidenteerde terrein te merken reed ik richting de bergen. Het ging op en neer, maar het verveelde niet. Ik merkte ook, dat de rustdagen mij enigszins goed hadden gedaan; weinig last van mijn hamstring. Nadat ik Montellano had bereikt, ben ik (10 km) van de route afgegaan om naar mijn hostal in El Coronil te gaan. Onderweg nog een fraaie bouwval van een kasteel bezocht en rond 17.00 uur in mijn hostal aangekomen. Het ziet er piekfijn uit.
Morgen weet ik al dat ik 3 kilometer moet klimmen (7%) om weer terug op de route te komen. Maar daar lig ik niet wakker van! Ik laat het gewoon op me af komen.
Dat ik vandaag als een blije gup op de fiets heb gezeten, heeft denk ik te maken met het feit, dat ik blij ben omdat ik super relaxed ben (niets moet, alles mag), omdat de dag steeds dichterbij komt dat ik naar huis ga, omdat mijn verrassing voor Maud in goede aarde is gevallen, omdat ik geen last van mijn hamstring ondervond en omdat het mooi fietsweer was. Als de zon schijnt, word ik blij en vrolijk en krijg ik extra energie.
Morgen op naar Ronda. Hoewel ik vandaag toch weer 100 km heb gefietst, had ik zelf niet het gevoel dat het ook daadwerkelijk zoveel kilometers waren. Ook dat zegt genoeg. Ik merk, dat de rustdagen in Sevilla mij en mijn lichaam (kontje en spieren) goed hebben gedaan. Het was dus een wijs besluit om langer in Sevilla te blijven!
Morgen ga ik er weer met frisse moed als een blije gup tegen aan. En dan zie ik wel wat de dag me brengt. En jullie lezen het dan morgenavond weer! Dus tot morgen!
-
26 September 2015 - 09:17
Edith:
He blije gup, Toch weer wat geleerd de afgelopen tijd dat je regelmatig je rust moet nemen. Goed voor lijf en leden!
Gisteren heb ik je videoboodschap nog even via de mobiel mogen aanschouwen. Erg emotioneel en mooi hoor. Had moeite om het droog te houden.
Ik wens je nog een aantal laatste blije guppen dagen toe en tot gauw. x -
26 September 2015 - 11:55
Betsy:
Hoi Geert, wat heb je weer veel gezien vandaag!!!! Leuk om te lezen en te horen dat je n mooie dag gehad hebt! Soms zit t mee en soms zit t tegen! Hopelijk gaat t de laatste dagen alleen maar goed! Veel fietsplezier nog, tot het volgende bericht weer .
Liefs van ons X :-) -
26 September 2015 - 12:00
Betsy:
Geert , Ronda is toch het witte stadje? Ben benieuwd hoe je het vindt? :-) -
26 September 2015 - 13:09
Paulien:
Hoi blije gup!
Wat heb je er weer een paar mooie dagen opzitten, heerlijk om te lezen dat je zo geniet van alles. Fijn dat de rust je goed gedaan heeft zodat je er weer tegenaan kunt.
Wat leuk zeg die videoboodschap voor Maud, goed verzonnen, knap dat het gelukt is en wat zullen ze ervan genoten hebben!
Ga zo door met genieten en we lezen het vervolg wel weer.
-
26 September 2015 - 20:27
Jos:
heee guppie, want dikkop kunnen we zeker niet zeggen.
Wat extra rust je wel niet allemaal kan brengen. Mooi dat je van je string (hammetje) en kontje geen last meer hebt gehad. Misschien dat naast het lichamelijk ook psychisch extra rust je zoveel extra krachten geeft. Blijf dit vasthouden. In tegenstelling tot jou heeft Tom Dumoulin geen moment genoten van zijn laatste grote wedstrijd van dit jaar. Hij werd 5e bij het WK tijdrijden. Hij had ook last van zijn kontje maar het nieuwe zadel bracht hem niets.
Ik denk dat jij maar eens met hem moet gaan praten hoe je even je rust moet pakken om daarna weer te kunnen presteren en toch te genieten. Veel plezier en geniet van het mooie Ronda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
