Trots op mijn eigenwijsheid!

Er zullen personen zijn, die hun wenkbrauwen zullen ophalen of een lichte glimlach op hun mond toveren als ze mijn titel van vandaag onder ogen krijgen. Laat ik er geen doekjes om heen winden: Geert staat in vele gevallen synoniem voor eigenwijs, maar dan altijd in de positieve zin van het woord.
Zoals ik gisteren al aangaf ben ik vandaag van Trujillo naar Cáceres gefietst. Toen ik gisteren aan de dame van de VVV vroeg hoe ik in Cáceres zou geraken, gaf ze aan dat ik de N-weg vanuit Trujillo steeds maar moest blijven volgen en dan zou ik na 46 km vanzelf in Cáceres aankomen. Een lange rechte en redelijk vlakke weg naast de snelweg en dan 46 km lang? Daar zat ik niet op te wachten. Via google-maps vond ik een alternatieve route over kleinere dorpen, maar die was ongeveer 11 km langer. Ik dacht bij mezelf waarom neem ik deze route niet. Waarom langs geëigende wegen gaan als het ook anders, en misschien wel beter, leuker, interessanter en spannender kan. Eigenlijk net zoals in het echte leven, want er zijn immers meerdere wegen die naar Rome leiden. Het werd vandaag dus een pioniersdag; ontdekken welke wegen er nog meer zijn om van(uit) Trujillo naar Cáceres te komen!
Vanmorgen - na een slechte nachtrust vanwege de nog steeds aanhoudende maagklachten - om 08.30 uur vertrokken voor een tocht, waarvan ik vooraf dus niet wist hoe die mij naar Cáceres zou leiden. En dat heb ik geweten, ik heb ervan genoten en ik was trots op mezelf dat ik mijn 'eigenwijsheid' heb laten prevaleren boven het geëigende! Mijn route was alles behalve vlak. Ook nu weer glooiend terrein en vergezichten over de verdorde gras- en graanvlakten van Extremadura. Nadat ik het plaatsje La Cumbre was gepasseerd zou ik de doorgaande weg naar Plasenzuela moeten nemen. Althans dat dacht ik. Maar toen ik in La Cumbre de weg vroeg naar Plasenzuela wees een boer mij in de richting van een onverharde weg met de woorden "todo recto" (=rechtdoor). Ik dus dat grindpad volgen dat steeds slechter werd; de regenval van de afgelopen dagen had voor nogal wat sleuven gezorgd. Het was oppassen geblazen, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar toen ik opeen gegeven moment op een splitsing kwam kon ik "todo recto" niet meer toepassen. Ik moest links of rechts. Ik zag dat een auto die me gepasseerd was naar rechts was gegaan, dus nam ik de gok om ook rechts te gaan. Er stonden op een paaltje zelfs pijlen richting rechts en op een paaltje naar links stond een x-teken. Dus rechts lag het meest voor de hand! De weg ging maar omhoog en werd steeds slechter. Nog steeds had ik het gevoel dat ik goed zat totdat ik de auto zag die mij gepasseerd was. Het was de auto van een boer, die zijn vee aan het checken en voeren was. Toen pas kreeg ik het gevoel dat ik in de foute richting zat. En inderdaad de boer wees mij terug en nam ik de afslag naar links. Ook deze weg werd slechter (gaten werden steeds groter), maar leidde mij uiteindelijk tot in Plasenzuela. Ondanks dat ik ruim 7 km verkeerd gereden was, heb ik de volle 7 km van deze route genoten. Niemand in de buurt, mooie natuur, lekker zonnetje! De route die na Plasenzuela volgde was ook heerlijk rustig; op tijd stoppen voor een fotootje, een mueslireepje of wat drinken. De laatste 23 km gingen over een wat drukkere weg, maar altijd beter dan die saaie recht toe recht aan N-weg! Iets na 12.00 uur arriveerde ik na 63 km bij mijn herberg, die ik van te voren had gereserveerd. Daar aangekomen schrok ik even toen de dame aan de balie zei, dat er geen plaats meer was en zij geen reservering via booking.com had ontvangen. Nadat zij alles nog eens had gecheckt, bleek er wel voor mij een bed gereserveerd te zijn. Ik lig nu samen op een 'achteraf' kamertje met een oudere dame uit Noord-Ierland (Liz Cullen), die de camino te voet aflegt, maar vanwege een blessure even is gestopt. We hebben vanmiddag informatie uitgewisseld en wat bijgekletst. Ook heb ik de 'oude' stad bezocht; net zoals in Trujillo ommuurd en voorzien van vele palacio's en kerken. Om 18.00 uur nog even terug gegaan omdat dan de meeste monumenten hun deuren openen. Zoals bekend houden de Spanjaarden siësta van 14.00 tot 17.00 uur. Ik heb drie kerktorens beklommen en die gaven mij een geweldig uitzicht over de stad en de omgeving. Na de stad zie je alleen maar de dorre gras- en graanvlakten. Het is niet voor niets dat Extremadura de dunst bevolkte provincie van Spanje is!
Morgen op weg naar Mérida. Ik kijk vol verwachting uit naar wat deze stad mij te bieden heeft. Maar dat zal zeker niet tegenvallen, zoals dat bij al die andere steden ook niet tegenviel!
Ook vandaag nog even mijn moeder gebeld. Ze was blij van mij te horen.
Vandaag heb ik geleerd dat je ook op een andere manier je bestemming kunt bereiken en dat dat niet altijd over geëigende wegen hoeft te gaan!
Nou dat was het weer voor vandaag. Of ik morgen wifi heb weet ik niet, dus wellicht dat jullie het voor de afwisseling weer met Ricette zullen moeten doen als het om het verslagje gaat.