Mijn kont, mijn kont, mijn kont doet zeer!
Door: Geert
Blijf op de hoogte en volg Geert
02 September 2015 | Spanje, León
Ik weet dat mijn Ricet(te-)je veel kan, maar vallen en opstaan met de fiets is alleen iets voor geoefende fietsers. Zo dat was een korte reactie op Ricette haar verhaal.
Nu mijn eigen verhaaltje van deze dag. Gisteren heb ik een bijzondere avond in Carrion de los Condes beleefd; het gezamenlijk eten en zingen was een niet te missen ervaring. We waren maar met 12 deelnemers (de overige 50 deden niet mee!!!), maar dat mocht de pret niet drukken. Deze herberg wordt geleid door jeugdige vrijwilligers, die met heel veel inzet en enthousiasme het 'zware' leven van de pelgrim zo makkelijk mogelijk proberen te maken. Ook de H. Mis (incl. zegening) met een inspirerende pastoor was de moeite meer dan waard. Ik heb de avond vooral met een Amerikaans echtpaar en een Française gesproken. Leuk om ervaringen uit te wisselen. Ik heb de Amerikanen wat ideetjes aan de hand gedaan voor het organiseren van informatie-avonden voor beginnende pelgrims (met dank aan Piet & Antje).
Vanmorgen wederom in alle vroegte vertrokken; het was nog donker. Vanochtend twee Nederlandse wandelaars in Carrion ontmoet en gisteren ook nog een stel op een tandem. Maar het blijft dun gezaaid met de Nederlanders!
De eerste 17 kilometers gingen over een redelijk begaanbaar kiezelpad. Schitterend met opgaande zon. Omdat ik een ietwat klamme fietsbroek had aangetrokken, begon met kontje te irriteren. Snel - toen niemand het zag - heb ik in the middle of nowhere mijn broek verwisseld, maar het leed was al geschied. De gehele dag deed mijn kontje zeer. Had collega Saskia maar toch mijn kont moeten zegenen, zoals 6 jaar terug! Na consulatie van expert Ricette mijn schrale billen ingesmeerd met uiercreme. En nu maar hopen dat het werkt!
De tocht van vandaag was - op het kiezelpad na - behoorlijk saai. Ongeveer 60 van de 110 kilometer heeft een Poolse man (Andreas genaamd) me vergezeld. Hij was vanaf Tourun in Polen vertrokken en had inmiddels al 3000 kilometer op de teller. Ons gesprek in het Engels was bijzonder en soms ook wel grappig. Maar toen we het over het geloof en naar de kerk gaan kregen, kwamen we min of meer lijnrecht tegenover elkaar te staan. Mijn bewering dat je best een goede katholiek kunt zijn zonder iedere zondag naar de kerk te gaan, ging er niet in bij mijn conservatieve Poolse metgezel. Ik heb het er maar bij gelaten. Het fietsen met Andreas leverde wel enige vertraging op: iedere keer als hij landgenoten zag moest er even gebabbeld worden. Ongeveer 25 kilometer voor Léon ben ik Andreas per ongeluk kwijt geraakt. We waren fout gereden en hij is niet meer achter me aan gekomen.
Ik arriveerde om 15.00 uur alleen in Léon. Op het plein voor de kathedraal wisten enkele pelgrims mij te vertellen dat de gemeentelijke herberg al vol zat. En dat was nu juist de herberg waar ik naar toe wilde gaan. Op goed geluk toen maar naar het Benedictijnse klooster gegaan, maar dat zat ook al vol. Uiteindelijk terecht gekomen in een particuliere herberg (Check-inn Léon), waar nog net drie bedden over waren. Hier logeerde een groep Polen, die luxueus pelgrimeren: zonder bagage want die wordt elke dag naar het eindpunt gebracht. Na het douchen nog even de kathedraal van Léon bezocht; wat een pracht en praal! Daarna wat gegeten. In de eetgelegenheid kwam ik een Nederlands echtpaar tegen en die wisten mij te vertellen, dat een herberg gesloten was vanwege een of andere conferentie. En dat scheelt meteen 130 personen onderdak! Vandaar die drukte overal.
Morgen komt de eerste serieuze beklimming als alles mee zit. Ik ga weer een steen deponeren die ik op de Camino gevonden heb. Deze keer geen Blauwe Kei, maar een steen die symbool staat voor al mijn lasten, die ik met me mee draag. Door de steen daar achter te laten, hoop ik verlost te zijn/worden van die lasten!
Tot slot nog even een verzoekje: Ricette, bel tante Marietje maar even snel op en vraag of ze me van mijn zere kont kan afhelpen. Vraag haar maar om het gebedje van de vorige keer en dan komt het zeker goed! En steek anders maar een kaarsje aan. Dat mogen natuurlijk ook andere volgers doen.
Tot het volgende wifi-punt!
Nu mijn eigen verhaaltje van deze dag. Gisteren heb ik een bijzondere avond in Carrion de los Condes beleefd; het gezamenlijk eten en zingen was een niet te missen ervaring. We waren maar met 12 deelnemers (de overige 50 deden niet mee!!!), maar dat mocht de pret niet drukken. Deze herberg wordt geleid door jeugdige vrijwilligers, die met heel veel inzet en enthousiasme het 'zware' leven van de pelgrim zo makkelijk mogelijk proberen te maken. Ook de H. Mis (incl. zegening) met een inspirerende pastoor was de moeite meer dan waard. Ik heb de avond vooral met een Amerikaans echtpaar en een Française gesproken. Leuk om ervaringen uit te wisselen. Ik heb de Amerikanen wat ideetjes aan de hand gedaan voor het organiseren van informatie-avonden voor beginnende pelgrims (met dank aan Piet & Antje).
Vanmorgen wederom in alle vroegte vertrokken; het was nog donker. Vanochtend twee Nederlandse wandelaars in Carrion ontmoet en gisteren ook nog een stel op een tandem. Maar het blijft dun gezaaid met de Nederlanders!
De eerste 17 kilometers gingen over een redelijk begaanbaar kiezelpad. Schitterend met opgaande zon. Omdat ik een ietwat klamme fietsbroek had aangetrokken, begon met kontje te irriteren. Snel - toen niemand het zag - heb ik in the middle of nowhere mijn broek verwisseld, maar het leed was al geschied. De gehele dag deed mijn kontje zeer. Had collega Saskia maar toch mijn kont moeten zegenen, zoals 6 jaar terug! Na consulatie van expert Ricette mijn schrale billen ingesmeerd met uiercreme. En nu maar hopen dat het werkt!
De tocht van vandaag was - op het kiezelpad na - behoorlijk saai. Ongeveer 60 van de 110 kilometer heeft een Poolse man (Andreas genaamd) me vergezeld. Hij was vanaf Tourun in Polen vertrokken en had inmiddels al 3000 kilometer op de teller. Ons gesprek in het Engels was bijzonder en soms ook wel grappig. Maar toen we het over het geloof en naar de kerk gaan kregen, kwamen we min of meer lijnrecht tegenover elkaar te staan. Mijn bewering dat je best een goede katholiek kunt zijn zonder iedere zondag naar de kerk te gaan, ging er niet in bij mijn conservatieve Poolse metgezel. Ik heb het er maar bij gelaten. Het fietsen met Andreas leverde wel enige vertraging op: iedere keer als hij landgenoten zag moest er even gebabbeld worden. Ongeveer 25 kilometer voor Léon ben ik Andreas per ongeluk kwijt geraakt. We waren fout gereden en hij is niet meer achter me aan gekomen.
Ik arriveerde om 15.00 uur alleen in Léon. Op het plein voor de kathedraal wisten enkele pelgrims mij te vertellen dat de gemeentelijke herberg al vol zat. En dat was nu juist de herberg waar ik naar toe wilde gaan. Op goed geluk toen maar naar het Benedictijnse klooster gegaan, maar dat zat ook al vol. Uiteindelijk terecht gekomen in een particuliere herberg (Check-inn Léon), waar nog net drie bedden over waren. Hier logeerde een groep Polen, die luxueus pelgrimeren: zonder bagage want die wordt elke dag naar het eindpunt gebracht. Na het douchen nog even de kathedraal van Léon bezocht; wat een pracht en praal! Daarna wat gegeten. In de eetgelegenheid kwam ik een Nederlands echtpaar tegen en die wisten mij te vertellen, dat een herberg gesloten was vanwege een of andere conferentie. En dat scheelt meteen 130 personen onderdak! Vandaar die drukte overal.
Morgen komt de eerste serieuze beklimming als alles mee zit. Ik ga weer een steen deponeren die ik op de Camino gevonden heb. Deze keer geen Blauwe Kei, maar een steen die symbool staat voor al mijn lasten, die ik met me mee draag. Door de steen daar achter te laten, hoop ik verlost te zijn/worden van die lasten!
Tot slot nog even een verzoekje: Ricette, bel tante Marietje maar even snel op en vraag of ze me van mijn zere kont kan afhelpen. Vraag haar maar om het gebedje van de vorige keer en dan komt het zeker goed! En steek anders maar een kaarsje aan. Dat mogen natuurlijk ook andere volgers doen.
Tot het volgende wifi-punt!
-
02 September 2015 - 22:01
Ad Van Kraay :
Geert mooi dat je gegaan bent ik wens je veel succes en blijven smeren je moet nog lang zitten het gaat wel over
-
02 September 2015 - 22:05
Ad Van Kraay:
Sorry groetjes vergeten van ons grt ad en wilma ook aan ricette -
03 September 2015 - 09:43
Saskia:
Geert, gezegend!
Doen we ook gewoon op afstand ;)
Veel succes en plezier.
-
03 September 2015 - 13:28
Betsy Van Etten:
Veel succes weer en beterschap met t kontje!!!! Goed smeren!!!!
Groetjes en liefs!!!!! -
03 September 2015 - 13:41
Bianca Feenstra:
Moet ik Saskia op het vliegtuig zetten met een borstel? (grapje)
nu maar hopen dat het goedkomt. je hebt overigens een sms berichtje van me ontvangen met je gevraagde gegevens. succes!!
groetjes
bianca -
03 September 2015 - 14:55
Roel:
Geert
mooi verhaal
veel succes met je kont dat het mag helpen.
en volgende keer eerder de adviesen van Ricet opvolgen (grapje)
Roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
